હું

આપણે ‘તું’ આવે તેવી રચનાઓ ભેગી કરવાનો અથવા રચવાનો પ્રયાસ કર્યો. આ બહુ મુશ્કેલ કામ હતું – ‘હું‘ ને બાકાત રાખવાનું. બહુ કાળજીથી આપણી જાતને બાકાત  રાખવા પ્રયાસ કર્યો.

પણ  ‘તું’ને આપણે કવિતામાં મૂકીએ એટલે તે જણાવનાર તરીકે આપણી જાત અભિપ્રેત થઇ  જ જાય –  ન લખીએ તો પણ ! કેટલું બધું દુષ્કર કામ છે – ‘હું’ ને બાકાત રાખવાનું? !  ચાલો ત્યારે હવે આ ‘હું‘ ભાઇ કે બહેનની જ આરાધના કરીએ !

હું જાઉં છું.  હું જાઉં છું. ત્યાં આવશો કોઇ નહીં.
સો સો દિવાલો બાંધતાં ત્યાં ફાવશો કોઇ નહીં. –  અજ્ઞાત કવિ

હું કરું. હું કરું એજ અજ્ઞાનતા
શકટનો ભાર જેમ શ્વાન તાણે. – નરસિંહ મહેતા

સૂતાં હશો તો ખ્વાબમાં આવી જઇશ હું.
સારા બદનમાં ફૂલ થઇ મહેંકી જઇશ હું.   – કૈલાસ પંડિત

અહીં ઇશ પોતાને માટે ‘હું’ બોલે;
રમે ‘હું’ અને ‘હું’ જ ‘હું’ ને રમાડે. – પ્રફુલ્લ દવે

અને મારી ત્રણ રચનાઓ…

હે રામ! હે રામ! કેમ ન દીસતા રામ?
આંખો મારી અંધ બની, હું કાંઇ ન ભાળું રામ! – હે રામ… 

કેટકેટલાં અંતર કાપું,
છતાં નથી હું સહેજ ખસ્યો.

ધારો કે, ધરી પાંખ હું ઉડી શકું આકાશમાં શાનથી;
ધારો કે, બની મસ્ત હું ઘુમી શકું, જ્યાં ચાહું ત્યાં તાનથી;
કિલ્લોલું, સરતો રહું, ગણગણું, ગીતો મઝાનાં વળી;
પ્હાડો, જંગલ, કંદરા, સરવરો, સરિતા તટો મોજથી.

અને…. ઊર્મિની એક રચના (આ ‘હું ‘ માટે ખાસ બનાવેલી ! ) –

આ ક્ષણને માણવા હું ય નિજ અંતરમાં ગુંડાણો,
ઊર્મિના સાગરમાં આવી હું ય ક્યાંક ખોવાણો,

ચાલો, હવે આ સરળ કામ કરીને ‘કેમ છો?!‘ થી શરુ કરેલી આ શ્રેણીની પૂર્ણાહૂતિ કરીએ.

જાણીતા કવિઓની અથવા આપણી પોતાની રચનાઓ… ખજાના-શોધ અથવા સર્જનક્રિયા !

* * *