સંકલિત: ‘ધારો કે…’

આ વિષય ઉપર હજી પણ બીજા મિત્રોએ રચના લખવી હોય તો નીચે કોમેંટમાં લખી શકે છે!

આગળની પોસ્ટ:  ‘ધારો કે…’

* * *

આ બે રચનાઓથી આપણે શરૂઆત કરી હતી…

ધારો કે એક સાંજ આપણે મળ્યા, અને આપણે હળ્યા
પણ આખા આ આયખાનું શું?

શ્રી જગદીશ જોષીની આખી રચના વાંચવા અહીં ‘ક્લીક’ કરો.

ધારો કે ફૂલ કો’ક ચૂંટે ને સાચવે, ને આપે ને સુંઘે તો સારું.
ધારો કે એક દિ’ની જિંદગીમાં મળવાનું, થોડું લખાય તો ય સારું.
પણ ઉપવનમાં ઝુરવાની હોય જો સજા, તો મળવાનાં ખ્વાબોનું શું?

શ્રી ભાગ્યેશ જહાની આખી રચના વાંચવા અહીં ‘ક્લીક’ કરો.

* * *

હવે આપણે જોઈએ આપણા સૌની રચનાઓ…

*

( શાર્દૂલ વિક્રીડિત )
ધારો કે, ધરી પાંખ હું ઊડી શકું આકાશમાં શાનથી;
ધારો કે, બની મસ્ત હું ઘુમી શકું, જ્યાં ચાહું ત્યાં તાનથી;
કિલ્લોલું, સરતો રહું, ગણગણું, ગીતો મઝાનાં વળી;
પ્હાડો, જંગલ, કંદરા, સરવરો, સરિતા તટો મોજથી.

–

પંખી બનું, ધારો કે હું, આજ ગગનમાં,
ઉડતો રહું, સરતો રહું, આજ આ નભમાં.

દૂર દૂરે, ડુંગરા પર, ભમતો રહું રે,
વન વન ફરું , સેર કરું, હરિત બાગમાં.

આમ ફરું, તેમ ફરું, મસ્ત બનીને,
ગામ તણી ગલી ઘુમું, સહજ શ્વાસમાં.

પવનની હું હોડ કરું, વીર બનીને,
નદી કેરાં નીર ચૂમું, ઘડીક વારમાં.

અરે! આ તો સપન હતું, ખબર પડી જ્યાં,
ધમ્મ દઇ પાછો પડ્યો આ જ જગતમાં.

(સુરેશ જાની)

*

– કુમકુમના સૂરજનું શું? –

ધારો કે કાદવમાં મારા પગ ખુંચાયા, ન પાછા વળાય તો શું?
જોઉં રે કાદવમાં કમળ મલકતું, એ વેદના મારી ન સમજે તો શું?

ધારો કે કાળા વાદળ ઘેરાયા, ને વરસ્યા વાદળ કોરી ભોમ પર
પાણી ભરાયાં મારી ઝુપડીમાં ચારકોર, હવે ભડકે બળે તો’ય શું?

ધારોકે અમાસનાં અંધારા ઉતયાઁ, આભે તારલાઓ ઉમટે તો શું?
લાખો તારલા આપી ન શકે ચાંદની,એ વાત ના સમજે તો શું?

ધારો કે સાંજે સુરજ જેમ મારો, કુમ કુમનો સૂરજ આથમ્યો
કાલે સવારે ફરી ઉગશે સુરજ, મારા કુમકુમના સૂરજનુ શું?

ધારો કે ફુલડાને ડાળિયો ઝુલાવતી, ફરી વાગે વસંતની વાંસળી
વષોઁથી રોતી, ઝુરાપાને ઝુરતી, મારી મુંગી આ વેદનાનું શું?

(દિનેશ ઓ. શાહ)

*

– સરી જતી યુવાની ને ધારો કે રોકી શકું –

મળી છે યુવાની પણ સરી જાય છે ધસમસતા પૂર ની માફક,
ધારો કે એને હું રોકી શકું સમય ના વહેણ માં ખોવાઈ જતી

બનાવું લાગણીઓને કલમબદ્ધ કમ્પ્યુટર પર ઈંટરનેટ થકી,
બહેલાવું વિચારોને સમાંતર મિત્રોના અહેસાસ વડે

બનું હું સ્નેહનું અવિરત ઝરણું હોસ્પીટલના દરદીઓમાં
ફેલાવું અવિચળ જ્ઞાન-જ્યોત વિદ્યાર્થીઓના પ્રેમાળ હૈયામાં

ફરૂં હું આ વિશ્વમા સૌંદર્યનું રસપાન અતિઉર આનંદે,
ન મોકો હું ગુમાવું સેવાનો દરેક જીવ માં ઈશ ને નિહાળતો

સમજું હું પ્રેમ ના પવિત્ર ઝરણાં ને હૃદય ના શુદ્ધ ભાવોથી,
અર્પું સ્નેહની અમૃતાંજલિ મારાં પ્રેમ ને દિવ્ય ભાવો થી

માંગુ હું સાથ મિત્રોનો જીવન સાગર માં થી પામવાં મોતીને,
થતું અલભ્ય દર્શન મૈત્રીનું ને રહેતું ચિરંતન યુવાનીની મહેફિલમાં

મળી છે યુવાની પણ સરી જાય છે ધસમસતા પૂર ની માફક,
ધારો કે એને હું રોકી શકું સમય ના વહેણ માં ખોવાઈ જતી

(જય ભટ્ટ)

*

ધારો કે કે ઈશ્વરે માનવનું સર્જન ન કર્યું હોત તો શું
ધારો કે સાગર મીઠો અને શાંત હોત તો શું
ધારો કે માનવ માનવને સમજી શકતો હોત તો શુ
ધારો કે વસુધૈવકુટુંબકમ ની ભાવના જગે પ્રવર્તિત હોત તો શું
ધારો કે પ્રેમ નું સામ્રાજ્ય સારા જગે છાયું હોત તો શું

(પ્રવિણા કડકિયા)

*

ધારો કે એક ફેરો સાથે ફરું, હું તુજમાં ભળું,
પણ, ચોર્યાસી લાખ ફેરાનું શું?

ધારો કે રોજ રોજ ધારણા ધરું, આજ છંદને મળું,
પણ, રોજ એ સંતાય એનું શું?

ધારો કે મને ભણાવે તું, ને હું ય ઉઠા ભણું,
તને એકડો ય ન આવડે એનું શું?

ધારો કે હું ના કાંઇ જ કરું, ના અટકળ કરું,
પણ, ધારવાની ધારણાનું શું?

ધારો કે રોજ એક ગાંઠ વાળું હું- એક ઊર્મિ છળું,
પણ, આખા ઊર્મિના સાગરનું શું?

(ઊર્મિસાગર)

*

ધારો કે,
એક સાંજ ઢળે ને સપનાના સૂરજ ઉગે,
પહાડ ફાટે, નદીઓ ભરખાય,
દરિયા ઉડે આકાશ, ત્યાં જ
સૂરજ આળસ મરડે,
જળ-સ્થળ, સ્થળ-જળ …
ને પછી આકાર એકે ના મળે,
એક સાંજ ઢળે ને સપનાના સૂરજ ઉગે,
ને સૂરજ ઉગે નવો,
ને પછી નવા જળ-સ્થળ-વાયુ,
નવા આકાશ, નવી ક્ષિતિજો,
નવા પહાડ, ઝરણાં, નદીઓ,
નવા જન્મો, નવા સંબંધો,
નવું જીવન, ને ‘અવિ’ નવા ઉમંગો,
એક સાંજ ઢળે ને સપનાના સૂરજ ઉગે.

(પ્રવિણ એચ. શાહ)

* * *